اثر ورزش در آزاد شدن سیتوکین‌ها از عضله‌ی اسکلتی: با تأکید بر IL-6

مقدمه: سیتوکین ها گروهی از پروتئین ها هستند که نقش اصلی را در پاسخ های التهابی به محرک های پاتولوژی مانند التهاب و آسیب بافتی ایفا می کنند. تولید سیتوکین به وسیله‌ی دامنه‌ای از محرک های فیزیولوژیک مانند ورزش تنظیم می‌شود. به تازگی عضله‌ی اسکلتی به عنوان یک بافت درون‌ریز معرفی شده است. سیتوکین‌ها و دیگر پپتیدهای تولید، بیان و آزاد شده از تارهای عضلانی به عنوان میوکین ها شناخته می‌شوند که دارای اثرهای پاراکرین، اندوکرین و اتوکرین می‌باشند. اینترلوکین 6 به دلیل افزایش 100 برابری به دنبال ورزش به عنوان میوکین شناخته شده‌است. افزایش کوتاه‌مدت ناشی از انقباض در اینترلوکین 6 می تواند اثر مفیدی بر متابولیسم داشته باشد، در حالی که افزایش بلندمدت سطح اینترلوکین 6 می تواند با نارسایی متابولیک و بیماری قلبی- عروقی همراه باشد. سیتوکین اینترلوکین 6 در دوره‌ی پس از ورزش ـ زمانی که عملکرد انسولین افزایش یافته است ـ به طور قابل توجهی بالا می رود. از طرف دیگر اینترلوکین 6 در چاقی و بیماری با کاهش عملکرد انسولین همراه است. هم‌چنین، توده و عملکرد عضلانی تحت تأثیر سیتوکین های مختلفی قرار دارد. سیتوکین هایی مانند اینترلوکین 6، فاکتور نکروزدهنده‌ی تومور و اینترلوکین 15 به هنگام ورزش بیشترین اثر را بر توده‌ی عضلانی دارند. این مقاله‌ی مروری بر مطالعه‌ی میوکین ها متمرکز شده و تنظیم آن‌ها را با ورزش و نقش آن‌ها را در تنظیم ایمنی و متابولیسم بررسی می‌کند. هم‌چنین، در این مقاله اثر سیتوکین ها بر توده و عمکلرد عضلانی نیز بررسی شده است.